اشک صنعت در کوزه بی تدبیری اقتصاد بیمار ایلام را می لرزاند

سالهاست مردم استان ایلام از اقتصاد کم رونق و بیکاری جوانان تحصیلکرده شان رنج می برند و فریاد و ناله هایشان گوش کیپ مسئولین کشوری را باز نکرده است و صدای ایلامیان را همانند؛ وز وزی گُنگ و آزار دهنده می شنوند،که درمانی برایش جز رسیدن این استان به اقتصادی پایدار و استفاده مردمش از ظرفیت های خدادادی و منابع نفت و گازش نیست.

صنعت پتروشیمی در استان ایلام یکی از صنایع ارز آور برای کشور با سوددهی بالاست که حداقل منفعتش برای جوانان این استان ایجاد اشتغال است، هر چند برخی از این مشاغل در سطوح پایین (کارگری) نیز می باشد، اما معیشت خانواده های بسیاری را در این شرایط نابسامان اقتصادی تامین می کند.

نزدیک به دو هفته است، شرکت پتروشیمی ایلام آب ندارد و عملا چرخ این کارگاه بزرگ صنعتی که گاها بدلیل پاره ای از مشکلات آلایندگی هایی را نیز برای استان به ارمغان آورده ، از رونق افتاده است و در آستانه‌ی مرگ تدریجی به دست بی توجهی قرار دارد، تا صنعت در حال احتضار ایلام اشک بی تدبیری را در کوزهٔ اقتصادی لنگ جاری و از این درد بزرگ خون گریه کند.

ضربه های پالایشگاه گاز ایلام بر پیکره اقتصاد کشور و دود کردن و به آتش کشیدن میلیونها تومان سرمایه این استان با نابودی محیط زیست و آلودگی هوا را چه کسی پاسخگوست؟

آیا پیکره زخمی و آسیب دیده محیط زیست ایلام و ریه های خاک گرفته مردمش وهدر رفت سرمایه هایش به مسئولین این استان ،همچون گذشته مجوز صدور میعانات گازی را به استانهای همجوار صادر نمی کند و این دود بی تدبیری بر چشمان صنعتگر پتروشیمی ایلام تاریکی مطلق نمی اندازد؟ آیا هدر رفت سرمایه های ارزشمند ایلام را نمی بینند؟

باید گفت ؛ چراغ هدایت ،همان مشعل روشن پالایشگاه گاز ایلام است که دود سیاه رنگش، نشانگر هدر رفت سرمایه های ارزشمند ایلام است و نمایندگان مجلس و مسئولین استانی چشم بر این مشعل سوزان بسته اند.

حال باید پرسید، چاره اندیشی و احترام دولتمردان به بخش خصوصی در مقام عمل برای تامین آب پایدار چیست؟ با وجود بحران حاکم بر بخش صنعت در ایلام و عدم تامین آب برای بخش خصوصی آیا سرمایه گذاران حاضر به آورده هایشان در این استان هستند؟ آیا علاقه وانگیزه ای برای سرمایه گذاری در این استان باقی خواهد ماند؟

اگر به سرعت چاره اندیشی نشود ، پتروشیمی در عطش جان می دهد و مرگ صنعت را در ایلام رقم می زند، بنابراین لازم است مسیولین استانی ؛ پنبه های نشنیدن را از گوشهایشان وپَدهای ندیدن را از روی چشمهایشان بیرون کشند و مشعل سوزان و دود سیاه رنگ پالایشگاه گاز ایلام را ببینند و ضجه های صنعت را بشنوند ،زیرا اشک صنعت در کوزهٔ بی تدبیری قطعا اقتصاد بیمار ایلام را می لرزاند.

نویسنده: سمیه محمدی