آری این صدای سوختن و خاکستر شدن درختان چند صد ساله و ارزشمند بلوط است. صدای بیل زدن طبیعت دوستانی که در تلاش برای خاموش کردن این آتش بی رحم هستند.
درختان بلوط، همچون نگهبانان سالخوردهی طبیعت، در شعلههای آتش خاموش شدند و صدای سوختنشان نه فقط صدای شکستن تنهها بلکه فریاد زمین بود بر زخمهای پنهانش.
این درختان، نه فقط بخشی از خاکاند؛ بلکه حافظان حیاتاند. بلوط، میراثی است الهی که از ریشهاش زندگی میروید و بر شاخههایش نفس میپیچد. اما دستهای بیپروا، این نعمت خدادادی را به ورطهی نابودی کشاندهاند وآتشی نه از آسمان، بلکه از غفلت انسان بر جانشان افتاده است.
مسئولان، چون پاسداران حقیقت، وظیفهای مقدس دارند. سکوتشان در برابر زبانههای آتش، سنگینتر از دود است. اگر امروز، جنگل تنها بماند، فردا چیزی جز خاکستر برای آیندگان نخواهد ماند.
باشد که همگان، از مردم تا متولیان، در برابر این فاجعه بیدار شوند… پیش از آنکه زمین ایلام، دیگر بلوطی برای گریستن نداشته باشد.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0